Harika bir hamilelik geciriyordum. Bir kez bile kusmamistim, basim dahi agrimadi, istahim yerindeydi, bebegim cok guzel kilo aliyordu hatta haftasina gore iri bir bebekti ve her sey yolundaydi.

“Her sey yolunda” böyle dedi doktor muayeneden cikarken. Icimde bir sikinti vardi ve israrim uzerine acil bir aksam randevusu almistim. Klinikten kismen rahatlamis olarak ciktim. Endiselenecek bir sey yoktu oyle demisti doktor riskli bir hamilelik degildi ki bu ama o zaman neden iki gundur ters giden bir seylerin oldugunu seziyordum.. Avokado, balik ve muz almak icin markette durdum. Bu hafta balik yememistim hemen eve gidince pisirmeliydim ama o eve hic giremedim o baligi da hic yiyemedim. Karnima bicak saplanmis gibi oldu biran ve tüm suyum geldi ansizin bastiran saganak gibi. Degildir dedim su olamaz belki idrarimi tutamadim bu haftalarda oluyordur belki..

bir kisa telefon gorusmesi dogum yapmayi planladigim yerle ” ceren buraya gelemezsin, burda doguramazsin bebek cok kucuk” bir yandan suyum gelmeye devam ediyor bir yandan navigasyondan yol tarif ediyorum, bir yandan da bebegime cesaret vermeye calisiyorum sanki kendim hic korkmuyornusum gibi. O aksam gittigim ucuncu hastane kabul etti beni ve iyi ki diger ikisi degil de o. O zaman anlamamistim 28 haftalik hamile sakir sakir suyu gelen bir kadini nasil geri cevirdiklerini ama bazen oyle olur. Mantik yetmez.

Durdurmaya calistilar dogumu ama olmadi sabaha kadar sancilar icinde kivrandim. sabahin erken saatlerinde kan revan, vahset bir goruntude, sayamadigim kadar cok doktorun arasinda dogdu oglum. Kisa bir sessizlikten sonra agladi. O ana kadar aglamayan ben o aglama sesiyle dagildim. Oyle zayif oyle hazirliksiz ve hasta bir  sesti ki kalbim parcalandi. Dogmak icin cok cok cok erkendi. Hayatimda gordugum en kucuk bebekti. 37 cm 1470 gr dogmus saatler sonra ogrendim. Entube edilgini ve her seye  hazirlikli olmam gerektigini soylemek icin bir doktor geldi.

O gün ve beraberindeki uc gün boyunca gunde yarim saat gormeme izin verdiler. Sonra beni taburcu ettiler ve bir daha goremedim hastane kurallari geregi. Nasil oldu bilmiyorum ama yikilmadim. Eve gittim dus aldim ve sut sagmaya basladim. Ilk gelen damlayla beraber yasadigim mutlulugu anadilimle dahi tarif edemeyecegim. Sonra süt her sey oldu benim icin, pompayla uyuyordum surekli sut sagiyordum ve bebegimle konusuyordum. Tum bu olanlari kabul ettim ve bebegim Boris’le birlikte mucadele etmeye karar verdim. Sonucta dogmustu ve hayattaydi, sukrettim. Boris 2. Derece beyin kanamasi ve tedavisi uzun suren bir enfeksiyon gecirdi. Anemi oldugu icin kan nakli yapildi.

Dogdudunda sariliktan dolayi fototerapi aldi. Ben hergun sutumu sagip hastaneye goturdum. 45 gunun ardindan Boris 2500 gr olarak taburcu oldu. ilk gunden itibaren kanguru bakimi yaptim suan  duzeltilmis 11 aylik hala daha koynumda uyur gunduzleri. 10 kusur kilo 77 cm boyunda ve birkac gundur tutunarak ayaga kalkiyor. Tanidigim en mutlu bebek! Evet, hala daha gece defalarca kez nefes aliyor mu diye kontrol ediyorum. Erken dogumun sokunu, kalp kirikligini asmis degilim ki asilabilir bir sey mi ondan da emin degilim. Bebegimi yapayalniz birakip eve donmenin caresizligi kalbimde cok derine isledi cunku.

O hayatinin basinda en aci tecrubeleri yasarken, vucuduna her dokunan el canini yakiyordu ve yalnizdi. Beni en cok zorlayan duygu bu oldu. Bir bebegin cok erken dogumuyla birlikte, dunyadaki ilk tecrubesinin ” aci cekmek” uzerine olusu ve kendini yaninda guvende hissedebilecegi tek kisinin, annesinin ise uzakta. Iste bu, bu gecirilen beyin kanamalarindan da agir bir sok anne  icin.

Ben hep konustum  ve evimin salonundan her seferinde bebegime  seslenirken, icimde bir ates yanar , goguslerim karincalanir, yuregim isinirdi. Mesafelerin birbirini arayan iki ruh icin bir engel olmadigini hergun bir kez daha anlamis oldum.

Bebegi yogun bakimda olan anneler, bizler birbirimizden baska kimsenin anlayamacagi ortak bir kaderi paylasiyoruz . ” Her seye hazirikli olun” diyen doktorlari dinleyin bunu soylemek zorundalar ama bu sizi pes ettirmesin, inanmaktan asla vazgecmeyin.Yogun bakim surecinde okuyun, ogrenin cunku premature annesi olmak medikal bilgi de gerektiyor. Bu zamani verimli kullanin ve asla vazgecmeyin! Bizler kendi mucizelerimizi dogurduk. Bir sure sonra her sey cok baska ve guzel olacak!

Hepinizi sevgiyle kucakliyoruz ,

Ceren & Boris

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir